คามาจอร์จขึ้นชกมวยสากลครั้งแรกเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2528 ชนะคะแนน โทนี เด ลาครูซ การชกของเขาในช่วงแรกชกแพ้และเสมอบ่อยครั้ง จนตั้งแต่ พ.ศ. 2529 เป็นต้นมาจึงชกชนะเป็นส่วนใหญ่ เคยชกชนะคะแนน เนลสัน พูริสมา จน 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2530 จึงได้เดินทางมาชิงแชมป์เงารุ่นสตรอเวท WBC ในไทย แต่ทำได้เพียงแพ้น้ฮค อัศวิน ศ.ดุสิต ยก 2 จากนั้น คามาจอร์จยังคงขึ้นชกอย่างต่อเนื่องที่ฟิลิปปินส์ เคยชกชนะคะแนน เรย์ ลีกัส อัลฟอง นาวายา รูดี้ อีดาโน่ และเคยมาชกนอกรอบกับสงคราม ป.เปาอินทร์เมื่อ พ.ศ. 2536 ปรากฏว่าคามาจอร์จแพ้น็อคไปแค่ยก 2 และได้ขึ้นชิงแชมป์เงารุ่นฟลายเวท WBC ที่ว่างเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537 แพ้น็อค จ้าวสิงห์ทอง นครหลวงโปรโมชัน ยก 2 ไม่ได้แชมป์ หลังจากนั้น คามาจอร์จยังมีโอกาสได้ชิงแชมป์อีก 2 ครั้งคือ ชิงแชมป์ OPBF รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2537 แพ้น็อค ชาง ยังซุน ยก 1 และชิงแชมป์เงารุ่นฟลายเวท WBC เมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2537 แพ้คะแนน แอบดี้ โปฮันที่ อินโดนีเซีย หลังจากชกแพ้โปฮันแล้ว คามาจอร์จชกแพ้ตลอด รวมทั้งมาชกแพ้คะแนน เอกวิทย์ สิงห์ชัชวาลย์ในไทยเมื่อ พ.ศ. 2538 ด้วย หลังจากที่คามาจอร์จชกแพ้คะแนน เซลโซ่ แดงก๊อดเมื่อ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2538 แล้ว คามาจอร์จก็แขวนนวมไป